Våren 2010 utlyste Fornyings-, administrasjons- og kirkedepartementet (FAD) prosjektkonkurransen
Nettskap 2.0, m.a for å stimulere bruk av allereie eksisterande offentlege data på nettet. Kunngjering av dødsfall på ein moderne, digital måte er vårt bidrag.
Treng me det? Tja. Om du les ei eller fleire aviser fast, har regelmessig god kontakt med naboar i ymse aldrar og gode kontaktar i lokalsamfunnet, er ikkje dette noko stort problem. Men tidene endrar seg.
Idag brukar me vesentleg meir tid på internett enn på aviser. Norske aviser opplever dramatisk opplagsnedgang og mange er ikkje vel integrerte i sitt nærmiljø. Det er travle tider med jobb, kveldsaktivitetar, reiser osb. Med andre ord: dei tradisjonelle informasjonskanalane for dødsfall er ikkje lengre treffsikre mot publikum.
Og det er framleis pinleg å ikkje delta i ei gravferd ein burde ha stilt opp i, ikkje minst når ein ikkje visste om dødsfallet i det heile. Gravferder er ikkje noko ein går i med lyst, men det kjennest heller ikkje noko særleg å ikkje fått vist den siste respekt til avdøde og pårørande.
Her er eit sjølvopplevd døme: Grunna ein travel kvardag med reiseverksemd, og følgjeleg lite kontakt med nabolaget i ein periode, gjekk det hus forbi at naboen si mor, som også budde i grenda, gjekk bort. Gravferda var over før nokon i min husstand fekk vite om det.
Kanskje er det få andre med slike 'sære interesser' om dødsfall, men etter oppstart av prosjektet Digitale dødsfall har fleire tatt kontakt med liknande opplevingar: pinlege episodar overfor pårørande, gjerne fleire månader etter bortgangen som, ja, vart borte.
VG bidreg med følgjande hjartesukk:
Vår løysing går ut på å tilby publikum å abonnere på anmeldte dødsfall for ønska kommune, enten pr epost eller via smarttelefon-app. Enkelt, ufarleg, effektivt og gratis meiner me det skal vera. Kva meiner du?
